Maria J. Krabbe
De term beelddenken kent in Nederland een lange geschiedenis. In de jaren ‘30 en ‘40 ontdekt pedagoge Maria J. Krabbe taalmoeilijkheden bij ‘overigens normaal begaafde en zelfs intelligente kinderen’ die leiden tot ‘woordblindheid’.
Zij concludeert dat deze woordblindheid wordt veroorzaakt door een speciale manier van denken: beelddenken. In 1950 richt zij het Instituut voor Beelddenken op. Het Instituut heeft onder meer als doelstelling om wetenschappelijk onderzoek naar beelddenken te bevorderen en daarnaast ‘bevordering van op beelddenken gericht onderwijs’.
Nel Ojemann
“In de jaren 60 was beelddenken een van de vele mogelijke theorieën met betrekking tot leerproblemen”, vertelt Pieter Wielinga. Wielinga is GZ-psycholoog, pedagoog, onderwijskundige en voormalig voorzitter van de Maria J. Krabbe Stichting. “Het Instituut voor Onderwijskunde aan de RijksUniversiteit Groningen trok indertijd pedagoge Nel Ojemann aan. Zij herkent zich in het beelddenken, ontfermt zich over de nalatenschap van Krabbe en richt in 1985 de Ojeman Stichting op.”
Het Wereldspel
Ojemann ontwikkelt haar eigen inzichten op het gebied van beelddenken, onder andere gebruikmakend van het Wereldspel. Later wordt haar gedachtegoed ondergebracht in een aparte stichting.
Bekendheid voor het werk van Krabbe en Ojeman
Na verloop van tijd zoeken beide stichtingen toenadering tot elkaar en besluiten als één stichting verder te gaan: Stichting Beelddenken Nederland. De nieuwe stichting heeft als doelstelling het gedachtegoed van beide vrouwen te bewaken, bekendheid te geven aan het verschijnsel beelddenken en het stimuleren van onderzoek naar beelddenken.
